Rycerstwo Cesarstwa średniowiecznego
Najuboższą warstwą rycerską byli borgowie. Borg zarządzał bezpośrednio wioskami kmiecymi i w zależności od wielkości baronii było to 3-10 wiosek. Między borgami były dysproporcje majątkowe, bo obok rycerzy mających miesięczne dochody 300 dukatów rocznie byli i tacy, którzy sami uprawiali kawałek ziemi i nie otrzymywali od kmieciów więcej niż 150 dukatów na rok.
)
Część z rycerzy stać było na utrzymanie nieco gorszego konia i osobisty ekwipunek, choć pełne zbroje posiadali tylko najbogatsi. Rycerzy- Borgów było około 4 tysięcy. Podlegali oni bezpośrednio grafom, którzy skupiali się na dworach swoich hrabiów. Grafowie otrzymywali od borgów część z ich dochodów – około 800-900 dukatów rocznie. Części z grafów stać było na utrzymywanie sług i giermków, mieszkali w małych dworkach w miasteczkach bądź w większych wioskach. Liczba grafów to około 670 rycerzy. Grafowie byli bezpośrednio zależni od hrabiów. Hrabiowie przebywali w większości na dworach baronów i na dworze cesarskim. Ich dochody to około 1000-1200 dukatów rocznie. Hrabiów było około 130-200.Posiadali zależną od dochodów liczbę sług i mieszkali w okazałych domach w miastach lub w małych zameczkach. Najwyższą hierarchię cesarskiej szlachty stanowili baronowie. Stali na czele baronii i było ich 31. Zwiększenie liczby baronów mogło nastąpić jedynie poprzez utworzenie nowej baronii, na rozkaz cesarza. Dochody barona to około 1500 dukatów rocznie z podatków i tyleż z tytułu zajmowanej funkcji. Siedzibą barona był zamek w mieście – stolicy baronii. Wymienieni borgowie, grafowie, hrabiowie i baronowie stanowili stan rycerski. Na zawołanie cesarza mieli obowiązek stawić się gotowi uczestniczyć w wojnie, razem z giermkami ich liczebność wynosiła około 5-7 tys. rycerzy.
Do stanu rycerskiego należeli również rycerze „bez ziemi”, którzy wynajmowali się baronom, bogatym panom czy służyli marszałkowi.
Byli jeszcze najemnicy o niejasnym pochodzeniu, niekoniecznie z rodu szlacheckiego, imigranci z Abisynii, Indii, Sudanu, Egiptu czy z dalekiego południa. Za pieniądze wynajmowali się do ochrony karawan, zamków, statków handlowych, służyli marszałkom, baronom, hrabiom i bogatym kupcom albo wstępowali na określony czas do cesarskich pułków. Ich liczba wynosiła kilka tysięcy.Część z nich posiadała własne konie lub wielbłądy, inni służyli pieszo lub dostali zwierzę od pana u którego służyli. Ludzie ci bylią ludźmi wolnymi gdyż prawo cesarskie zabraniało uzbrajania niewolników. Żeby niewolnicy mogli służyć zbrojnie musieli wcześniej zostać wykupieni z niewoli sądownie. Co do religii to już prawo nie stanowiło, jakiej wiary ma być taki najemnik.
)
Jazda lekka – Semirowie i Tautyngowie
Nieco oddzielną warstwę rycerską stanowili Semirowie i Tautyngowie. Żyli oni w dużych rodzinach zajmując się głownie pasterstwem, hodowlą i handlem końmi, wielbłądami i bydłem oraz ochroną karawan, oaz i źródeł wody na pustyni. Wedle potrzeby stanowili oni lekka jazdę i ich liczebność wynosiła zależnie od okresu średniowiecza od 10-20 tys. jeźdźców. Byli oni doskonałymi jeźdźcami a obszary pustynne nie miały dla nich żadnych tajemnic. Z rodami Tautyngów i Semirów spokrewniona jest rodzina cesarska.
Rycerze zakonni
Specjalistyczną warstwę rycerzy i zupełnie wyjątkową stanowili rycerze zakonni. Tak na przykład w roku 1510 w cesarstwie istniały następujące zakony: Zakon św. Leonarda – 2 000 rycerzy i serwientów; Zakon Templariuszy z Luquor - 1 500 rycerzy i serwientów; Zakon Szpitala Najświętszej Marii Panny z Akraku – 1 200 rycerzy i serwientów; Zakon św. Jana Jerozolimskiego - 1 000 rycerzy i serwientów; Zakon św. Jerzego - 1 000 rycerzy i serwientów; Zakon św. Antoniego - 1 000 rycerzy i serwientów; Zakon św. Wiktorii z Sabiny - 1 000 łuczniczek i serwientów; Razem około 8-9 tysięcy rycerzy zakonnych, z czego 4-5 tysięcy jazdy. Rycerstwo zakonne ciągle stanowiło trzon armii, wespół z cesarskimi pułkami piechoty. Była to najlepiej uzbrojona, karna i doświadczona w bojach jazda, której siły nie można było lekceważyć. Niejednokrotnie miała decydujący głos w toczonych bitwach przesądzajac o zwycięstwie cesarstwa. Równie duże znaczenie miała piechota zakonna. Stanowili ją serwienci, kandydaci na rycerzy zakonnych, giermkowie. Część z nich to kusznicy dysponujący oprócz kusz wielkimi tarczami do osłony. Były również w użyciu kusze o większych rozmiarach, które obsługiwało dwóch żołnierzy. Rycerstwo zakonne skupiało się w zamkach i twierdzach komturii. Komturia posiadała ziemie z których czerpała dochody na ich utrzymanie. Część dochodów pochodziła z ofiar darczyńców.
)
Żołnierze armii cesarskiej
W obliczu wielu zagrożeń z zewnątrz cesarz nie mógł poprzestać na wojsku złożonym z rycerstwa ogólnego, rycerzy zakonnych i najemników powoływanych doraźnie. Od samego początku istnienia państwa gro środków ze skarbca była przeznaczana na finansowanie armii. Dochody skarbu pozwalały cesarzowi na utrzymywanie wojska w liczbie około 14.000 żołnierzy. Cesarz Akmed Gotfryd IV posiadał armię złożoną z 10 216 żołnierzy oraz 3 766 marynarzy i żołnierzy na okrętach (na 27 okrętach o różnej wielkości). Armia cesarska Akmeda IV składła się z: Straż przyboczna (Hindusi z Widżajanagaru) - 781 żołnierzy. Pułk pustynny piechoty (ochotnicy, najemnicy i skazańcy odsługujący wyrok w wojsku) - 2 199 żołnierzy. Kusznicy z Al Marj (wychowankowie szkół dla dzieci, w tym dzieci sierot i niewolników) - 2 385 żołnierzy. Piechota „Legio nigrantis” (pułk elitarny, jako jedyny posiada machiny oblężnicze) - 3 000 żołnierzy. Lekka jazda – Jeduhowie - 1 228 żołnierzy. Pułk seniorów (po odbyciu służby w innych pułkach seniorzy mogą odbywać dalszą służbę w specjalnie utworzonym pułku weteranów. Służba w nim jest nobilitacją. Weterani nie tylko służyli jako siła zbrojna, wywodzili się z nich często oficerowie a także zajmowali się szkoleniem młodzieży) - 623 żołnierzy.
)
Flota
7 dużych galer: -1008 wioślarzy, 350 marynarzy, 700 żołnierzy (marynici) i 252 kuszników; 8 średnich galer: -1152 wioślarzy, 400 marynarzy, 576 żołnierzy (marynici) i 288 kuszników; 12 małych galer: - 960 wioślarzy, 360 marynarzy, 600 żołnierzy (marynici) i 240 kuszników; Do tego skarb cesarski finansował małe okręty kaperskie w liczbie około dwudziestu oraz mniejsze okręty pomocnicze i statki transportowe.
Podsumowanie
Cesarstwo mogło w każdej chwili wystawić armię złożoną z 30-40 tysięcy ludzi, w tym: 4-5 tysięcy ciężkiej jazdy (rycerze zakonni); 10-20 tys. lekkiej jazdy (Semirowie, Tautyngowie, Jeduhowie, część rycerstwa); 3- 4 tysięcy ciężkozbrojnej piechoty (rycerze zakonni); 3-4 tysięcy kuszników i łuczników (kusznicy i wiktorianki); 5-6 tysięcy piechoty lekkozbrojnej („Legio nigrantis” , pułk pustynny i pozostali).
W nagłych wypadkach cesarz mógł zaciągnąć wojsko najemne spośród przebywających w cesarstwie rycerzy „bez ziemi” bądź najemników i imigrantów o których wspomniano wyżej, przy okazji opisu stanu rycerskiego. Na wezwanie cesarza mieli również obowiązek stanąć zbrojnie wszyscy jego poddani, w tej liczbie najliczniej kmiecie i miejscy wyrobnicy. Ci stanowili pospolite ruszenie – siłę znaczną liczebnie ale kiepsko uzbrojoną i niewprawioną w wojennym rzemiośle a przez to mało znaczącą na polu bitwy choć jeśli użyto ich w dużej ilości i w sposób umiejętny, mogli i oni się przydać.
)
)
)
)
)
)
)
*******************************
*******************************
Współczesna armia cesarska
Si vis pacem, para bellum Armia w Cesarstwie Frydyjskim zawsze zajmowała pozycję wyjątkową. Od momentu powstania państwa w XII wieku armie zakonne i rycerstwo stanowiło elitę społeczną i tylko dzięki nim państwo frydyjskie mogło przetrwać. Historia cesarstwa to nieustanne walki na wszystkich granicach, i gdyby nie silna armia, państwo wkrótce przestało by istnieć. Nic więc dziwnego, że armia stanowiła jeden z filarów władzy i jednocześnie narzędzie obrony i ekspansji, która przyniosła cesarstwu potęgę, dobrobyt i większe terytorium. Dzięki roli jaką odgrywała w państwie oraz żywym tradycjom militarystycznym, zawsze cieszyła się poważaniem i szacunkiem całego społeczeństwa, tak w ubiegłych stuleciach jak i współcześnie. Wyrosła z tradycji zakonów rycerskich, jednolita i zdyscyplinowana, stanowi tak jak kiedyś, siłę z którą każdy potencjalny agresor musi się liczyć. Armia Cesarstwa Frydyjskiego jest obecnie jedną z najlepiej wyposażonych i wyszkolonych armii Afryki. Łącznie liczy około 105.000 żołnierzy służby czynnej (bez żandarmerii) oraz 140.000 rezerwistów. Dzieli się na trzy podstawowe rodzaje wojsk: 1. Armia Lądowa Cesarskich Sił Zbrojnych.2. Marynarka wojenna Cesarskich Sił Zbrojnych
3. Lotnictwo Cesarskich Sił Zbrojnych.
1. Armia Lądowa.
1. Powszechne Siły Lądowe.Nie ma typowego podporządkowania jednostek czołgów czy piechoty zmechanizowanej poszczególnym brygadom. Brygady posiadają oprócz dowództwa i sztabu jedynie kompanię dowodzenia. Taka organizacja tego szczebla ma na celu elastyczne dysponowanie pododdziałami bojowymi w zależności od wykonywanych zadań. I tak przewidziano doraźne istnienie trzech rodzajów brygadowych grup bojowych (Combat Groups):
• lekkiej (Light Combat Group) w składzie: 1 pułk czołgów, 2 bataliony zmechanizowane
• ciężkiej (Heavy Combat Group) w składzie: 3 pułki czołgów,2 bataliony zmechanizowane
• mieszanej (Combine Combat Group) w składzie: 1 pułk czołgów,2 bataliony zmechanizowane
Łącznie siły lądowe CSZ liczą około 88.000 żołnierzy, w tym 8.500 oficerów (dane z lutego 2025r., wliczając Gwardię Narodową), wyposażonych w m.in.: 248 czołgów podstawowych (czołgiem podstawowym Armii Cesarstwa Frydyjskiego jest czołg Abrams A1M1F, pozyskany od Stanów Zjednoczonych Ameryki częściowo odpłatnie a częściowo w ramach spłaty zobowiązań za eksploatację bazy wojskowej i lotniska w Al Nazir.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
2. Policja/Żandarmeria/Służba ochrony granicy.
Formacja pełni funkcje zarówno policji wojskowej,policji państwowej i służby ochrony granicy. Dysponuje samochodami osobowymi, opancerzonymi i transporterami, łodziami motorowymi oraz śmigłowcami. Plutony policji (po 16 żołnierzy) tworzą kompanie (po 5 plutonów).
W grudniu 2019 roku powołano do życia batalion specjalny w liczbie 600 policjantów, który został skoszarowany i wyszkolony na wzór jednostek specjalnych wojska. Batalion ten, o nazwie A10 został podporządkowany ministrowi spraw wewnętrznych.
Liczy 20.500 policjantów, żołnierzy straży granicznej, oficerów, funkcjonariuszy IBI i pracowników cywilnych.
)
(IBI) Imperial Bureau of Investigation (Kanamatese Offire Notese) – podlegające bezpośrednio cesarzowi wydzielone siły policji, spełniające zadania wywiadu, kontrwywiadu oraz rozpoznawania, zapobiegania i zwalczania przestępczości zorganizowanej z centralną siedzibą w Akraku.
)
)
3. Gwardia Narodowa. (Praesidahya Natenalete) W 2008 roku, po konflikcie granicznym z Kisongo, z inspiracji cesarza Jana Stanislavusa zwiększono liczebność sił zbrojnych o 9.000 żołnierzy, tworząc Gwardię Narodową w sile 3 brygad (po 3 pułki każda). Wyszkoleniem i uzbrojeniem tych oddziałów zajęli się specjaliści francuscy. Żołnierze Gwardii są bardzo dobrze wyposażeni w broń osobistą i najnowsze środki łączności. Na wyposażeniu znajdują się kołowe transportery opancerzone, pojazdy rozpoznawcze, samochody oraz śmigłowce.
)
)
4. Jednostki wydzielone: Kommando "Gorgona"
)
)
)
Kommando "Rain" Rain Commando. Oddział, który oficjalnie nie istnieje. Osobisty oddział Cesarza do ochrony i działań specjalnych, poza czyjąkolwiek jurysdykcją i wiedzą. Liczy około 150 specjalnie dobranych i wyszkolonych ludzi.
*******************************
2. Marynarka wojenna. (Kanamatese Vires Aquaes)
Słada się z:• dowództwo;
• sztab;
• kompania dowodzenia;
• 8 dużych łodzi patrolowych;
• 6 okrętów patrolowych;
• 5 większych jednostek pływających nawodnych;
• 2 okrętów podwodnych;
• 1 okrętu rakietowego (flagowy "Anguite");
• 18 samolotów FF FAT7 Khersontsev;
• 22 samoloty bojowe MiG-21 FF Khersontsev;
• 20 samolotów bojowo transportowych FF12 BOV Khersontsev;
• 5 eskadr śmigłowców: 6 maszyn Hamster 1000 Sea i 2 SH60B Seahawk;
• 4 samoloty transportowe Xi’an Y-7 (AN-24);
• pułk artylerii haubic obrony portu złożony z 3 baterii po 8 holowanych haubic kal. 155mm;
• 12 mobilnych wyrzutni rakietowych ziemia - woda EXOCET;
• batalion remontowy;
• batalion zaopatrzenia;
• batalion medyczno-sanitarny;
• batalion ochrony;
• batalion piechoty morskiej;
• kompania żandarmerii marynarki wojennej
Łącznie marynarka wojenna CSZ liczy 11700 żołnierzy.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
3. Lotnictwo. (Kanamatese Vires Extrares)
Składa się z:• dowództwo;
• sztab;
• kompania dowodzenia;
• 20 samolotów szturmowych Su25 Frogfoot;
• 45 samolotów FF FAT7 Khersontsev;
• 39 samolotów bojowych MiG-21 FF Khersontsev (zmodernizowane); w tym 4 szkolne.
• 18 samolotów bojowych Saab Jas 39C Gripen
• 40 samolotów szkolenia podstawowego MTV-Hinder Zero
• 30 samolotów szkolno - bojowych GABE 101
• 8 samolotów transportowych Xi’an Y-7 (AN-24);
• 20 samolotów bojowo transportowych FF12 BOV Khersontsev;
• 2 samoloty transportowe Airbus A400M Atlas;
• 3 eskadry śmigłowców po 5 maszyn Hamster 1000, 3 eskadry po 5 maszyn Jugger G2
• pułk artylerii przeciwlotniczej złożony z 6 baterii rakiet przeciwlotniczych Jumper.
• batalion remontowy;
• batalion zaopatrzenia;
• batalion logistyczny "77";
• batalion szturmowy "99";
• batalion desantowy "Night9";
• dwa bataliony ochrony;
• kompania żandarmerii
Łącznie siły powietrzne CSZ liczą 12000 żołnierzy.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Reconnaissance cards imperial armed forces
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)